هادی لایقی: اگر در توانمان بود و بضاعت مالی داشتیم، نه تنها استان کرمانشاه که به تمام نقاط حادثه خیز و محروم می رفتیم. ما وظیفه داریم در همه جای ایران برای کودکان کار فرهنگی انجام بدهیم.

به اعتقاد شهرام کرمی، بدلیل عدم امکان تبلیغات وسیع، ترجیح بخش خصوصی سرمایه گذاری در عرصه سینما یا تلویزیون است و هرگاه این تمایل برای تئاتر وجود داشته با آغوش باز از مشارکت ارگان‌های خصوصی استقبال کرده ایم ولی به طور کلی اذعان میکنم که تا امروز موفق به استفاده‌ی گسترده از این ظرفیت نشده‌ایم.

امیر مشهدی‌عباس: در جشنواره‌ی تئاتر کودک و نوجوان فقط دوسال آثار به صورت درست انتخاب شده بود و می توانستیم بگوییم جشنواره بین‌المللی داریم. اگر بخواهیم از روی کاغذ نگاه کنیم خواهیم دید که ما جشنواره‌ی بین‌المللی داریم، مقداری وقت و انرژی برده است، تعدادی آدم درگیر شده اند، مقداری هم هزینه شده است ولی در ذاتش بین‌المللی نیست و فقط دارد خودش را تکرار می کند.

به اعتقاد مجید قناد، تهیه کننده، کارگردان و یا بازیگران باید از لحاظ مالی تأمین باشند تا بتوانند بر روی صحنه، نشاط، شادی و آن موضوعاتی را که باید به آن بپردازند را به مخاطب خود انتقال بدهند.